ในเรื่องการเก็บรักษามันจะอยู่ที่ผู้ที่ผลิตเครื่องจักรหรือฝ่ายซ่อมบำรุง ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเราซื้อท่อมาท่อนหนึ่งยาว 6 เมตร ดังนั้นผู้ใช้งานจะต้องมีในส่วนของ Transfer mark คือว่าต้องมีการระบุว่า ท่อหมายเลขนี้ ทนความร้อนได้เท่านี้ เกรดนี้ ขนาดนี้ ทำให้เวลาที่ใครมาหยิบใช้ก็จะรู้ว่าที่มาของมันคืออะไร ซึ่งจริงๆ แล้วหลักการมันก็จะคล้ายกับเรื่อง ISO กับเรื่องระบบทั้งหลาย

ถัดมาจะเป็นเรื่องของวินัยในการทำงานระหว่าง สแตนเลส คน เครื่องมือ การเก็บรักษา พอเราเข้าใจในเรื่องพื้นฐานของสิ่งแปลกปลอมที่จะเข้ามาในสแตนเลสแล้วการป้องกันเขาก็จะเข้าใจดี

โดยมาตรฐานเนี่ยผู้ผลิต เขาจะมี Mill certificate ซึ่งก็จะโชว์ Heat Number ตัวรหัสนี้ก็จะถูกทำเครื่องหมายอยู่ บนอุปกรณ์ที่เขาผลิตออกมา แล้วก็ใบรังรองตัวนี้จะอยู่ที่ผู้ขายหรือ supplier นะ ดังนั้นขั้นต้นถ้าแบบถูกต้องเมื่อเราซื้อวัสดุมาแล้วขอ Mill certificate ด้วยนะครับ

คนรับ Mill certificate ก็คือเราก็ดูว่ามีโชว์ Heat Number ตรงกับของที่เราเอาเข้ามา อันนี้คือเป็นระบบทั่วๆ ไปที่จะดูได้นะครับ

มีครับ อย่างเช่นลองติดต่อ ศิวะเทสติ่งเขาก็มีนะ เขาจะบริการเป็นวัน ว่าวันหนึ่งมาเราจะยิงกี่ sampling ก็ว่ากันไป อันนี้คือการทดสอบแบบไม่ทำลายแล้ว ในอดีตเราต้องตัดชิ้นงานประมาณ 2 นิ้วคูณ 2 นิ้วแล้วก็ส่งเข้า ห้องทดลองที่มีเครื่องสเปกโตรมิเตอร์ซึ่งในอดีตมีน้อยมากจะอยู่ตามมหาลัยแล้วก็สถาบันพัสดุ

ย้อนกลับไปเมื่อกี้นะครับว่าถ้าเจอผู้ประกอบการหรือ supplier ที่ขายของแล้วทำไม่ถูกต้องเรื่องที่ทำได้คือ การเลิกซื้อ ถ้าผู้ประกอบการมีวิสัยทัศน์เช่นนั้นเราคงไว้ใจไม่ได้นะครับ ถ้าระบบของ supplier ไว้ใจไม่ได้ ก็จะทำให้เราก็ต้องไปตรวจทุกครั้งมันเป็นต้นทุนแล้วก็เวลาที่เยอะเสียเวลาพอสมควรนะครับ